The umbrella term additive manufacturing (AM) gained popularity in the 2000s,[6] inspired by the theme of material being added together (in any of various ways). In contrast, the term subtractive manufacturing appeared as a retronym for the large family of machining processes with material removal as their common process. The term 3D printing still referred only to the polymer technologies in most minds, and the term AM was more likely to be used in metalworking and end-use part production contexts than among polymer, inkjet, or stereolithography enthusiasts. Inkjet was the least familiar technology even though it was invented in 1950 and poorly understood because of its complex nature. The earliest inkjets were used as recorders and not printers. As late as the 1970s the term recorder was associated with inkjet. Continuous Inkjet later evolved to On-Demand or Drop-On-Demand Inkjet. Inkjets were single nozzle at the start; they may now have as many as thousands of nozzles for printing in each pass over a surface. By the early 2010s, the terms 3D printing and additive manufacturing evolved senses in which they were alternate umbrella terms for additive technologies, one being used in popular language by consumer-maker communities and the media, and the other used more formally by industrial end-use part producers, machine manufacturers, and global technical standards organizations. Until recently, the term 3D printing has been associated with machines low in price or in capability.[7] 3D printing and additive manufacturing reflect that the technologies share the theme of material addition or joining throughout a 3D work envelope under automated control. Peter Zelinski, the editor-in-chief of Additive Manufacturing magazine, pointed out in 2017 that the terms are still often synonymous in casual usage,[8] but some manufacturing industry experts are trying to make a distinction whereby additive manufacturing comprises 3D printing plus other technologies or other aspects of a manufacturing process.[8] Other terms that have been used as synonyms or hypernyms have included desktop manufacturing, rapid manufacturing (as the logical production-level successor to rapid prototyping), and on-demand manufacturing (which echoes on-demand printing in the 2D sense of printing). Such application of the adjectives rapid and on-demand to the noun manufacturing was novel in the 2000s reveals the prevailing mental model of the long industrial era in which almost all production manufacturing involved long lead times for laborious tooling development. Today, the term subtractive has not replaced the term machining, instead complementing it when a term that covers any removal method is needed. Agile tooling is the use of modular means to design tooling that is produced by additive manufacturing or 3D printing methods to enable quick prototyping and responses to tooling and fixture needs. Agile tooling uses a cost-effective and high-quality method to quickly respond to customer and market needs, and it can be used in hydro-forming, stamping, injection molding and other manufacturing processes. History

Termi ombrellë prodhim aditiv (AM) fitoi popullaritet në vitet 2000,[6] i frymëzuar nga tema e materialit që shtohet së bashku (në ndonjë nga mënyrat e ndryshme). Në të kundërt, termi prodhim zbritës u shfaq si një retronim për familjen e madhe të proceseve të përpunimit me heqjen e materialit si proces të përbashkët. Termi printim 3D ende i referohej vetëm teknologjive të polimerit në shumicën e mendjeve dhe termi AM kishte më shumë gjasa të përdorej në kontekstet e përpunimit të metaleve dhe prodhimit të pjesëve të përdorimit përfundimtar sesa midis entuziastëve të polimerit, inkjetit ose stereolithografisë. Inkjet ishte teknologjia më pak e njohur edhe pse u shpik në vitin 1950 dhe u kuptua dobët për shkak të natyrës së saj komplekse. Inkjet më të hershëm u përdorën si regjistrues dhe jo printera. Në fund të viteve 1970, termi regjistrues u shoqërua me inkjet. Continuous Inkjet më vonë evoluoi në Inkjet On-Demand ose Drop-On-Demand Inkjet. Inkjets ishin me një hundë të vetme në fillim; ata tani mund të kenë deri në mijëra hundë për printim në çdo kalim mbi një sipërfaqe. Nga fillimi i viteve 2010, termat printim 3D dhe prodhim aditiv evoluan kuptimin në të cilin ata ishin terma ombrellë alternative për teknologjitë shtesë, njëra që përdorej në gjuhën popullore nga komunitetet e prodhuesve të konsumatorëve dhe mediat, dhe tjetra përdoret më formalisht nga fundi industrial. përdorni prodhuesit e pjesëve, prodhuesit e makinerive dhe organizatat globale të standardeve teknike.Deri kohët e fundit, termi printim 3D ka qenë i lidhur me makinat me çmim të ulët ose në aftësi.[7] Printimi 3D dhe prodhimi i aditivëve pasqyrojnë se teknologjitë ndajnë temën e shtimit ose bashkimit të materialit përgjatë një zarfi pune 3D nën kontroll të automatizuar. Peter Zelinski, kryeredaktori i revistës Additive Manufacturing, theksoi në 2017 se termat janë ende shpesh sinonime në përdorim të rastësishëm,[8] por disa ekspertë të industrisë së prodhimit po përpiqen të bëjnë një dallim ku prodhimi i aditivëve përfshin printimin 3D plus teknologji të tjera ose aspekte të tjera të një procesi prodhimi.[8] Terma të tjerë që janë përdorur si sinonime ose hipernime kanë përfshirë prodhimin e desktopit, prodhimin e shpejtë (si pasardhësi logjik i nivelit të prodhimit të prototipizimit të shpejtë) dhe prodhimi sipas kërkesës (që i bën jehonë printimit sipas kërkesës në kuptimin 2D të printimit). Një aplikim i tillë i mbiemrave rapid and on-demand në emërtimin manufacturing ishte i ri në vitet 2000 zbulon modelin mbizotërues mendor të epokës së gjatë industriale në të cilën pothuajse i gjithë prodhimi i prodhimit përfshinte kohë të gjata për zhvillimin e mundimshëm të veglave. Sot, termi zbritës nuk e ka zëvendësuar termin machining, përkundrazi e plotëson atë kur nevojitet një term që mbulon çdo metodë heqjeje.Vegla e shkathët është përdorimi i mjeteve modulare për të projektuar veglat që prodhohen nga prodhimi shtesë ose metodat e printimit 3D për të mundësuar prototipimin e shpejtë dhe përgjigjet ndaj nevojave të veglave dhe pajisjeve. Vegla e shkathët përdor një metodë me kosto efektive dhe me cilësi të lartë për t'iu përgjigjur shpejt nevojave të klientit dhe tregut, dhe mund të përdoret në hidroformimin, stampimin, derdhjen me injeksion dhe procese të tjera të prodhimit. Historia